Przecież spadają na nas takie cierpienia,
zdrady, pomówienia i ewidentne krzywdy,
że czujemy bezradność Boskiego Stworzenia
w całym Jego majestacie. I z wielką trwogą,
w przypływie pokory pytamy Go, dlaczego
przypada tyle naraz bólu na słabego człowieka?
– A kiedy znowu się ogarniasz, to widzisz,
że jest w tym jakiś zamysł i tajemnica,
że kamień by nie wytrzymał, a ty dajesz radę,
otulony zewsząd śladem Boskiego Syna.
Może już nie wiadomo czy Święty Antoni
wstąpił do franciszkanów i nawracał lichwiarzy,
czy do dzisiaj dla nas pracuje Biurze
Rzeczy Zagubionych bądź też w Koluszkach.
Tyle rzeczy w życiu odnalazłam po modlitwie
do Niego i zapominałam, że już teraz są nasze,
że wysłuchiwał mnie – tak zagubionej
pośród wielu ostatecznie nieistotnych spraw.
– Mój kochany Antoni, kto Cię dzisiaj
tak gorąco prosi, że dla niego przeglądasz
i ziemię, i niebo – byle się odnalazł
pośród wielu ostatecznie nieistotnych spraw,
chociaż wiesz, że zapomni o Tobie zaraz,
gdy tylko odzyska utraconą czasowo rzecz?