Kiedy do ciebie rano przychodzę, czuję się tak,
jakbym wychodziła na środek
sklepienia w Kaplicy Sykstyńskiej.
I za każdym razem, kiedy myję twoją twarz,
zastanawiam się, czy nie dotykam cię
po raz ostatni. I choć modlę się co dzień,
to nakładając na ciebie balsam i kamforę
martwię się tym, co powiesz o mnie Bogu,
kiedy Go spotkasz …
A wieczorami, kiedy mnie przy tobie nie ma,
proszę twojego anioła, żebyś mi rano powiedziała
– Dzień dobry. Jak spałaś?
Gdy nagle z niewylanych łez
wyłaniają się obrazy a ja wiem, że to zapisane nagle
trwało kilkadziesiąt dni a frazę niżej pożyczyłam
i dwa wiersze na świecie są teraz wspólne.
I choć czytałam, że świat został stworzony przez słowo,
to jest prawdą, że Pan Bóg musiał się nad nim napracować,
i na Swój sposób zamyka teraz usta otwierając na Siebie
– bo po cóż miałby prowadzić mnie na mszę po niemiecku?
A choć rozumiem z tej mszy świętej ze cztery słowa,
to przecież mszę rozumiem …
Z głębi czasu do Ciebie przychodzę
po Pieśni Słonecznej, którą ułożyłeś
dla swojego miasta, po zranionej miłości
rodziców, przez odbudowane przez Ciebie
świątynie i niesioną ludziom Ewangelię,
przez niekochaną Miłość, dla której zostałeś
całopalną ofiarą na potrzeby Kościoła.
Z każdym słowem Pieśni Słonecznej
dzisiaj do nas przyjdź. Odszukaj nas
po zawiedzionych miościach. Z głębi
serca, które nosiło rany Chrystusa
i prosiło żebraków o błogosławieństwo
do nas mów, jak mówiłeś do biskupa
i papieża, jak mówiłeś do sąsiadów
i do słońca – niech wszystkie miasta
staną się Asyżem.
Czy dzisiaj na nas patrzysz, czy może
już dawno odwróciłeś zranione oczy
ku wschodzącemu słońcu, które Ci teraz
rozjaśnia, a do zmierzchu rozpogodzi Twarz?
Czy będziesz latem czuwał nad mrówkami,
które Ci tak jak my nie złorzeczą nawet,
gdy człowiek udaremnia ich pracę i dom?
Czy do następnej zimy nam wybaczysz?
Czy dzisiaj na nas patrzysz, czy może,
jak kiedyś, zapadłeś w długi, głęboki sen
i przyśnił Ci się święty Józef z kołderką
w szorstkich, spracowanych dłoniach
i Maryja krzątająca się po kuchni
z wiązankami świętych pieśni?
Niech Ci się dzisiaj też przyśnią
także anioły i ludzie wierni jak Jan.
Może i znacząco przeszły
przez całe jego życie
i anioły, i demony, może
umacniali go sami święci,
a ranili opętani żądzą władzy,
pieniędzy albo sławy. A kiedy
prosił Pana Boga o pomoc,
ten osobiście wystawiał go
na próby. – Ale jutro rano
rozpocznie dzień od wezwania
i jutrzni, będzie medytował
Ewangelię, potem pójdzie na mszę,
na adoracji zobaczy niebo,
a wieczór zakończy
na porachunkach z Bogiem
i kompletą.
Jeśli przez twoje życie przejdzie
kiedyś prorok, to zostaną po nim
same problemy i ślady Najwyższego
i nic już nie będzie takie samo,
jak było, i nawet nie dowiesz się,
kto ci go wymodlił.
Kiedy lekarze już walczyli z Bogiem
o inne życie, a tobie wszystko,
co było potrzebne spływało z kroplówki,
drenem uchodziła śmierć a za jedyne
odzienie służyła szpitalna kołdra
i powiedziałeś do Stwórcy, poślij mnie,
gdzie chcesz.
A potem obudziłeś się
wśród chorych, wróciłeś do domu,
prosiłeś najbliższych o umycie nóg,
leki z apteki, chleb z piekarni
i opiekę na ulicy, a każdy przejście
przez jezdnię wydawało się za trudne
i wracałeś myślą, do tej modlitwy,
jak do szczebla z Jakubowej drabiny,
z której wyrasta w człowieku klasztor,
a rodzina cieszyła się, że zdrowiejesz,
Pan Bóg cię błogosławił
przez każde cierpienie i słabość.