Może kiedyś w przypływie

bezradności albo mądrości

zaczniemy zadawać pytania:

gdzie nam umknęła prawda?

w szumie usłyszanych słów?

w potoku rozpisanych liter?

w informacyjnym zalewie?

 

W braku codziennej ciszy,

której zaczynamy łaknąć

bardziej niż chleba? Ojcze Nasz,

umyka życie, za wschodnią

granicą ludzie strzelają do ludzi.

– A więc należy przypuszczać,

że są jakieś ważniejsze sprawy.

Ich prawda czy tych drugich?

O kilometry czy mile przesunięte

granice? My czy drudzy my rządzą?

 

Nasze tutaj jest teraz. Zapisane

w kontaktach na komórce,

w rachunkach zlecanych na koncie,

w kwocie kredytu do spłacenia,

w terminach wyznaczonych

badań okresowych i ich wynikach,

w brakujących pieniądzach,

które by się przydały na terapie,

na zabiegi i na lekarzy. Nasze tutaj

i teraz to rodzinny lazaret,

w którym jakoś trzeba się odnaleźć

nie wyrzekając się nikogo.